Commercialiseringsstatus van gedistribueerde glasvezeldetectietechnologie

Volgens de richting van verspreide lichtvoortplanting zijn momenteel gemeenschappelijke gedistribueerde glasvezel -optische detectietechnologieën verdeeld in twee categorieën: terugverstrooiing gedistribueerde glasvezel -optische detectietechnologie en interferentie verdeelde glasvezel van glasvezel.

Terugverstrooiing gedistribueerde optische vezeldetectietechnologie

Het terugverstrooide licht in de optische vezel omvat voornamelijk drie soorten: Rayleigh -verstrooiing, Brillouin -verstrooiing en Raman -verstrooiing. Volgens de verschillende methoden voor het meet van signaal is DOFS -technologie verdeeld in twee categorieën: optische frequentiedomeintechnologie en optische tijddomeintechnologie. Optische frequentiedomeintechnologie heeft in het algemeen een hoge ruimtelijke resolutie, maar het meetproces is ingewikkeld en de detectieafstand is beperkt; Hoewel optische tijddomeintechnologie eenvoudig te implementeren is en de kenmerken heeft van langeafstand en hoge precisie. DOF's op basis van RB's omvatten voornamelijk: optische tijddomeinreflectometer (OTDR), coherente optische tijddomeinreflectometer (C-OTDR), fase-gevoelige optische tijddomeinreflectometer (φ-OTDR) en optische frequentiedomeinreflectometer (OFDR) op basis van rayleigh-verstrooiing; Raman Optical Time Domain Reflectometer (ROTDR) op basis van Raman -verstrooiing; Brillouin Optical Time Domain Reflectometer (BOTDR) op basis van Brillouin Scattering en Brillouin Optical Time Domain Analyzer (BOTDA) op basis van gestimuleerde brillouinverstrooiing.

Optische tijddomeinreflectometer (OTDR) In 1976 werd de lichtpulstijd-vluchtmethode geïntroduceerd in optische vezel, die kan worden beschouwd als de voorganger van OTDR-technologie; In 1977 werd het concept van OTDR formeel voorgesteld. Nadat OTDR -technologie was gelanceerd, werd het snel het standaardmiddel voor het diagnosticeren en vinden van optische vezelverbindfouten. Tegenwoordig is OTDR -technologie erg volwassen. De belangrijkste onderzoeksinstellingen zijn onder meer University of Electronic Science and Technology of China, Tianjin University, Taiyuan University of Technology, Chinese Academy of Sciences, Nanjing University, enz. De belangrijkste productiebedrijven zijn onder meer de EXFO van Canada, Japan's Anritsu, de Verenigde Staten Viavi en China's Jilong Company, het 34th Instituut van China Electronics Technology Technology Group Corporation, enz.

Vergeleken met OTDR, die een brede spectrum lichtbron en directe detectie gebruikt, gebruikt C-OTDR een smalle-linewidth-laser met hoge coherentie en een heterodyne coherente detectie optische padstructuur, die de ruisweerstand van het systeem effectief kan verbeteren. Het principe wordt weergegeven in figuur 1. In 1982 begon het OTDR-systeem coherente detectietechnologie te gebruiken en bereikte een detectieafstand van 30 km, maar het concept van C-OTDR werd niet formeel voorgesteld tot 1984. Sinds de jaren 1990 is C-OTDR geleidelijk ontwikkeld in een mainstream apparaat voor lange-dispeal-optische communicatiesystemen voor transoceanische communicatiesystemen.